Nieuwe uitdaging

https://www.camphuijsen-art.nl/blog_post/340880859_Een+nieuwe+uitdaging.html#.XyCWS-dcLQU

Een paar dagen geleden ben ik nog aan een ander schilderij begonnen, omdat ik de ingeving kreeg om dat te doen. Ik had een goede kwaliteit canvas staan, aangeprezen als portretschilderdoek. Het is in ieder geval mooi stevig, fijn en glad. Ik had het voor de zekerheid gekocht toen er een opdracht aan zat te komen en ik nog niet zeker wist wat het formaat zou zijn. Nu kwam het goed van pas. Ik heb op facebook een pagina, waar ik laat zien waar ik aan werk. Zodat mensen een proces kunnen volgen wanneer ik zo een werk op de ezel heb staan.

Ik ga nu ook werken aan een dubbelportret terwijl de geportretteerden het (nog) niet weten. Het hele werk kan ik dus nog niet onthullen omdat het bij een speciale gelegenheid aangeboden gaat worden. Dus ik kan het werken aan dit schilderij met maar weinigen delen.
Het word voor mij een hele uitdaging, ik heb namelijk besloten dat ik oude mesters insteek opnieuw ga uitproberen.

• Eerst schilderde ik “het portret van mijn dochter” met in gedachten de werkwijze van Frans Hals en ook zijn onderwerp keuze. Het is uiteindelijk een werk geworden met een minder losse schilderstijl als ik had willen proberen, dus (geïnspireerd op… ) geheel in mijn eigen stijl vervaardigd.
• Daarna schilderde ik het vervolg er op: Namelijk het tot stand komen van dit genoemde werk in wording, maar met mijzelf achter de ezel. Ik heb begrepen dat veel oude meesters, zoals Rembrandt, ook zelfportretten maakten. En daar het allemaal gebeurde in “het Rembrandt jaar” werd ik gestimuleerd om eens een andere aanpak te proberen. Zo kwam het dat ik als reactie op een oproep, om geïnspireerd door Rembrandt een werk te maken, een speciaal belicht beeld bedacht en portretteerde daarin mijzelf. Ook dit schilderij pakte ik op de manier van “de oude meesters” aan en zette het daarom op met de onderlaag in sienna, om daarop volgend de schets te maken en daarna in lampzwart, van dijke bruin en burnt umber om het onderwerp op te zetten. De volgende stap was het aanbrengen van een doodlaag waarbij de verschillen tussen licht en donker aan te brengen zijn.
  Na dit zelfportret zette ik nog twee schilderijen zo op.
  “Zijn tussen binnen en buiten”, omdat ook de kunstkring BeeKk commissie leden, ook van iedere deelnemer een door Rembrandt geïnspireerd schilderij wilden. In die tijd maakte ik ook het schilderij Arsiwalla vanuit deze benadering. Ik wilde het namelijk nog een keer proberen om te zien of een portret, gemaakt op deze manier, mij tot meer bevredigend resultaat zou leiden.
  Er is enige tijd voorbij gegaan en ik schilderde weer op de mijn vertrouwde manier en dat is meer alla prima. Gewoon de kleur en de vorm in grote streken direct opzettend. Ik was dat zo gewend en die methode is me vertrouwd. En in geval van de flamingo’s vond ik dat ook meer passend.

22 juni, kreeg ik een ingeving toen ik ergens op bezoek was, en ik bedacht een opdracht voor mezelf, bestaande uit een dubbel portret dat een achtergrond moet hebben dat bij de geportretteerden hoort. Ik wil dit weer opzetten met een onderlaag opgebouwd vanaf ondertekening en doodverf totdat ik ga schilderen in kleur. Gaandeweg kan ik bedenken hoe ik “het stel” zich tot de achtergrond wil laten verhouden en hoe de licht/donker verdeling zal zijn.

Ik ben er nu mee bezig en wordt helemaal blij van het effect. at is het verrassend leuk om in grijstonen ( zo doe ik mijn doodlaag nu) een schilderij te maken. Heerlijk eerst die losse grijze streken over het sienna et een snel en raak effect. Ik zou het zo kunnen laten maar ik wil dat niet.
Het valt me op dat de focus op verschillende beeldaspecten komt te liggen en dat het onderling zij in onderscheiden fases aandacht krijgen.