Er staan weer verschillende werken op de ezel, de ene keer werk ik aan het één de andere keer aan het andere. Één van de vier is al klaar en wacht op een vernis, maar dat duurt nog wel even. Een ophangdraad er nog aan deze week en dan is het klaar. Dit is een schilderij dat ik later laat zien.
De bengeltjes hebben voor deze keer hun weg in de boom in mijn huis gevonden, tot ze uitvliegenals kerstbengeltjes voor in en bij de boom van een belangstellende. Leuk om ze weer even te laten beschijnen door de lichtjes in mijn eigen boom. Zo komen ze goed tot hun recht.
Een ander schilderij staat ook op de ezel, het ontwikkelt zich onder mijn handen. Een bijna kerstkind dat later zijn eigen weg zou gaan, altijd wilde hij al naar dat punt daar verder. Nog even.. en er komt weer een kerstkind. Zo wordt het leven steeds door gegeven, en ieder gaat zijn eigen verhaal halen, of vinden of creëren. We kijken terug als moeder en geven mee. Kinderen zijn onder het hart gedragen en leren op hun eigen benen staan. De een gemakkelijker dan de andere.
En ik.. ik vind mijn rust in het schilderen van ook de bergen. De bergen die mijn ogen laten dwalen over de hellingen en de paden. Ik wil dat schilderen en dat gevoel terugroepen, dat helpt om het snelle alerte denken even tot kalmte te maken. Ik hoop dat het ook zo een effect op een ander heeft.
Maar vanmiddag, vanmddag heb ik met veel genoegen herfst bladeren geschilderd en ik speel met het licht van een mooie herfstdag in Utrecht.
Al met al, mijn dag vandaag was weer goed besteed.
