Kunstroute BeeKk 3 & 5 september “Reflectie”

Kunstroute de Kunstkring BeeKk de Bilt “Reflectie”

Mijn atelier is het weekend van 4 en 5 september 2021 ook weer open voor publiek

Wie een facebook pagina heeft kan het daar als evenement vinden, zie onderstaande aankondiging

Gegroet allemaal, een bericht van en voor kunstliefhebbers.
Door de Corona moest het steeds uitgesteld worden, maar nu is het toch weer mogelijk. Het is inmiddels 2021, en er komt in de Bilt weer een kunstroute georganiseerd door Kunstkring BeeKk Zet dit evenement in je agenda en kom!

https://fb.me/e/YezcQ1Ew

Ringstaart Maki’s

En zo vond ik nog een ongepubliceerd concept. Ach ja mijn apen ik maakte er drie. Waaronder deze ringstaart Maki’s in 2012. Wil je ze zien? Of aan je muur? Kom naar mijn atelier 4 of 5 september 2021. Reageer op dit bericht als je komt, dan zorg ik dat ze ik ze klaar heb staan.

Moeder en kind, oplettend, samen uit de uitkijken op een stronk

Open weekend Ambacht Ateliers

En bij mijn concepten vond ik dit bericht.

Geen idee waarom het een concept was. Nu ja AmbachtAteliers heeft een goed concept… toch?!

Anyway Er komt op nieuw een open dag en zelfs twee: Open dagen tijden de kunstroute van de Kunstkring BeeKk en wel “4 en 5 september 2021”

En nu met een inmiddels gewijzigde samenstelling van kunstenaars.

Kijk op de pagina www.ambachtateliers.nl en ontmoet de mensen van: https://www.facebook.com/Collectief9/

Nieuwsbericht van Ambacht ateliers

Het laatste weekend van november waren de AmbachtAteliers in De Bilt geopend voor

publiek. Niet dat je daar normaal niet binnen zou kunnen komen, maar het is een

extra impuls om de omgeving te laten zien wie hier werken en wat zij maken.

De AmbachtAteliers, is een verzamelgebouw in De Bilt op de Ambachtstraat, waar

17 kunstenaars en creatieven uit deze regio hun atelier hebben. Met schilderkunst,

tuin- en interieuradvies, sierkunst, kinderkleding, glas-in-lood, mozaïek, tassen en

nog veel meer bieden ze een breed spectrum aan moois en interessants voor wie

een cadeautje zoekt of gewoon voor jezelf.

Op 1 januari bestonden de Ambacht Ateliers 1 jaar.

Wij willen het voornemen voortzetten een aantal maal per jaar de deuren ‘open te zetten’:

Om te beginnen het laatste weekend in de voorjaarsvakantie.

In de ateliers zijn 8 kunstschilders actief, ieder met een geheel eigen stijl.

Daar zijn een aantal schilders actief zoals Dinie van Buuren, Elma van den Heuvel, Mirjam Steenbergen,

Rita Camphuijsen “Schildert en geeft de cursus Kom uit de verf”, en ook o.a. Connie van

Zwetselaar schildert. Net als Jannie Vossesteijn maar bij voorkeur, “Tekent zij en beeldhouwt”

Mirjam Roest “schildert en is grafisch en digitaal actief”

Andere creatieven zijn:

Nicole Agterberg geeft interieur- en kleuradviezen, verkoopt vrolijk gekleurde meubels en verzorgt in haar atelier diverse creatieve workshops voor jong

en oud.

Keiji Aikawa Houdt zich bezig met “digitaal ontwerpen´ en met de hand gemaakte Lederen producten.

Annemarie Mulder ‘De Hofdames’ is gediplomeerd tuinontwerper en adviseur.

Gundula Kraus “ontwerpt en vervaardigt met ‘eerlijke’ materialen kinderkleding, onder het

merk Karmakid Kidswear.

Marga van der Burgt ontwerpt en maakt glas-in-lood

Michelle Boogaert is gespecialiseerd in mozaïek en wel speciaal in gedenkwerk voor overleden kinderen.

Een andere mozaïekmaker, Ariane Wachsmuth. Met kiezelmozaïek.

Nog 2 (ver-)bouw creatieven zijn Miriam Nieweg en Monique van Uffelen, werkend onder de naam BouwMNU.

Zo zitten de AmbachtAteliers boordevol kunstenaars en creatieven en nodigen zij u

uit voor een bezoek aan hun werkplaats op 25 en 26 Februari 2012 vanaf 12:00 uur op de Ambachtstraat 9 De Bilt.

Enkele ateliers zullen niet open zijn, maar via de site van Ambacht Ateliers kunt u meer over hen te weten komen.

www.ambachtateliers.nl

De draad weer oppakken

In februari overleed mijn vader en in maart kreeg ik de oproep voor een heupoperatie. Inmiddels loop ik weer wat rond. Ook heb ik al wat zitten schilderen in mijn atelier. Maar ik heb nog steeds wat opstart problemen.

Gisteren keek ik naar een schilderij op mijn ezel. En ik vond dat er nog heel veel mis aan was. Maar.. pak de draad maar eens op. Ik strandde toen op een kruk voor een gerenoveerde PC die nog aangekoppeld moest worden en na het opstarten was er ook het nodige dat om installatie vroeg. En.. waarom wilde ik deze eigenlijk ook weer gebruiken?

Zo kwam er dus ook niet weer iets van schilderen.

Net heb ik even in de tuin wat aangepakt, voor zo ver mijn nog moeilijke lopen dat toestaat. maar wat aarde ergens gooien een varen wegsteken. Alles, zover als het gaat en om in beweging te zijn. Gisteren liep ik een groot stuk, stok wel mee. Maar vandaag.. ik dacht zal ik nu eens gaan tekenen.. ik ben bezig met schetsen voor ‘de school’ waar ik vrijwilliger ben. Maar ik moet nog een nieuw model kiezen.

Tijd voor koffie.. die draad heeft vele eindjes, welke pak ik op?

De zon schijnt, de vogels komen naar mijn voortuin, de achtertuin is voor mensen en katten. Dat is ook gewoon leuk om van te genieten en dingen voor te doen.

Misschien begin ik wel eerst met het tekenen van musjes aan de voederzuil. Nee, laat ze maar gewoon eten.

Koffie.

Geduld is een schone zaak. Die draad, die ligt er rustig.

Aan de slag

Goedemorgen, nu ja, morgen, het is kwart voor 12.

Tijd om weer zelf aan de slag te gaan. Vanochtend was ik bezig op de laptop. Als eerste een CV sturen naar de verzekeringsarts van het UWV. Ze willen nog wel graag dat ik mijn best doe om een baan te vinden om zelf mijn broek op te houden. Nou ja. wie huurt mij als kunstenaar in? Ik hoop dat de Hortus dat wil doen voor een aantal maanden. Dat lijkt me echt geweldig. Voor maart hoor ik of ik op gesprek mag komen. Werken en communiceren en als kunstenaar op die prachtige locatie lijkt me heerlijk. Maar ja… Midden tussen al die planten en bloemen en dan ook bij de dieren die er leven. Ik heb prachtige kikkers en vlinders gezien. En om mensen te inspireren lijkt me ook heel leuk.

Daarna ging ik vanochtend aan de gang met de voorbereidingen van een schilder project waar de Geertekerk heeft gevraagd of ik deelnemers wil helpen uit de verf te laten komen in het ader van de stille week. Zie hier de blog op de pagina waar ik er over schrijf.

https://www.komuitdeverf.nl/blog/

Ja, want het gaat om het gaan van een pad. Het ziet er glibberig uit, onzeker of je het pad wel kunt gaan. Maar.. ga het pad en schets eerst je verbeelding.

Dan ga ik nu aan de slag met een kinderdubbel portret. Het licht in mijn binnen studio is wel goed. Buiten is het nog wit genoeg van de sneeuw die echt nog niet weg is. Al wordt het al een paar uur zachtjes beregend.

Even bijpraten

Het is ochtend en ik zit aan de koffie. Het heeft een tijdje geduurd eer ik hier weer een stukje schreef.

Als schilder ben ik ook veel gericht op mijn omgeving en op hoe mensen zich lijken te voelen. En momenteel zit ik op de bank, het idee te verwerken dat de gemeente groenwerkers mijn uitzicht zo ruw te vernielen. Regelmatig zit ik hier aan mijn laptop iets te ontwerpen of iets te lezen of te posten op sociale media en werp een blik naar buiten om mijn ogen te laten dwalen langs de struiken en bomen aan de overkant. Ik zag daar vogeltjes fladderen. Ik herkende sommige soorten tot mijn eigen verrassing uit de opgedane kennis van mijn tijd in de Jeugdbond. En nu, deze ochtend is het helemaal kaal. Er was een brief gekomen dat er gesnoeid zou worden. Maar hé, ze zijn nu wel érg heftig te keer gegaan. Gisteren had ik de boom-hoge hopen groen gezien die met grote grijpers op wagens geladen werden. Deze ochtend werd ik wel erg geconfronteerd met het resultaat. Hoe inspirerend is dat? een dun begroeide wal waardoor geparkeerde auto’s schemeren en in de verte een blinde muur van een huizenblok. Nee niks aan.

Onlangs had ik een gesprek met mijn partner over de stand van zaken van Camphuijsen Art. Corona maatregelen hebben ook harde gevolgen gehad voor expositie mogelijkheden. Ik heb wel wat geïnvesteerd in een publicatie, een dik boe, waarin ik wat van mijzelf presenteer, te midden van een grote groep andere kunstenaars. Ik heb ook schilderijen laten exposeren in grote hotels. Daarmee investeringen die nog niet direct tot een opdracht hebben geleid. Ja, hoe staat de wereld tegenover mijn werk? Heel vaak om me heen hoor ik reacties die aangeven dat ze denken dat het toch een leuke hobby is. Alsof je het werk dat je doet niet leuk mag vinden. Wat beweegt mensen om zo iets te zeggen? De huur van mijn atelier moet betaald, de verf moet aangeschaft, de boekhouding moet gedaan worden. Het is allemaal niet voor niets. Inderdaad schilderen is een passie, iets dat bij me hoort. En nu en dan, of regelmatig schilder ik iets, wat bedoeld is, om aan iemand weg te geven in de privé kring. Of schilder ik wat er in me leeft en wat er gewoon uit moet. Andere keren bedenk ik een plan, aan de hand van iets dat me raakt uit mijn omgeving en begin aan een serie.

Mijn vriendin zegt: “Ja wanneer je meer wil verkopen moet je commercieel denken. Het heel persoonlijke werk, dat kopen mensen niet zo snel.” Ik weet, mensen zeggen vaak, “ik wil iets te raden houden in een schilderij” En zouden ook daarom meer van abstract werk houden Zou mijn realistische werk de mensen te veel sturen in een beeld? Mij gaat het om de communicatie van emotie en beleving. En abstract lukt mij domweg niet. Het zit niet in mij.

Als ik schilder ben ik er niet in de eerste plaats uit om te verkopen. Ik wil mooi en goed werk maken. En ook daarin ben ik het meest kritisch op mij zelf en wil ik het steeds beter doen. Ik schilder en wil verf gebruiken en beheersen, om tot uit drukking te brengen , dat ik hetgeen mij raakt kan laten zien. eenmaal uitgedrukt ontstaat er een beeld en dient dat om er mee te communiceren. Ik wil ook, dat het dan weer in die communicatie, een ander raakt of ontroert. Alles kan altijd beter en anders, ook in de ogen van een ander. Maar ik wil schilderen, door het zelf te doen en door het te variëren verbeteren.

• 

• 

• 

• 

Vrij werk daagt me uit, om iets nieuws te proberen. Vrij werk daagt me uit om los te gaan. Schilderen zoals ik dat prettig vind. Mijn laatste twee vrije werken, waren twee te schenken portretten. Ik schilderde het, met in gedachten degenen waarvoor het bestemd was. En dit stuurde mede het resultaat.

vb.

• mijn eerste kleinkind zie

• Rastami & the warriors zie
• Dochter van rastami zie

• Yellow rose of Texas (Jubileum geschenk) zie

Maar denkend aan een inspirerende omgeving is het buiten lopen wandelen en reizen voor mij een grote bron van inspiratie. Wanneer ik dit gebruik in een schilderij, betekent het heel veel voor mij. Omdat ik terug ga naar het gevoel dat ik heb in die omgeving. En ik schilder het op zo een manier, dat ik wil bereiken dat ik dat gevoel over breng in een schilderij. Ja, en dan is het open, wie het kan raken, en dan moet het wel gezien en getoond worden op een website of in een boek. Door een foto in een boek of site, is het slechts een afbeelding. Ermee exposeren en het in het echt laten zien, is wel heel fijn. Maar expositie mogelijkheden vinden, dat is een klus en het vergt een markt, een publiek, een gelegenheid. Het dilemma van de kunstenaar misschien? Zitten schilderen voor het eigen plezier, ( de hobby?! grr wanneer je een passie een hobby durft te noemen) en de behoefte het te communiceren het te delen met de wereld. Het stemt mij dank baar wanneer dit type werk mensen raakt en soms tot een verkoop leidt. Het doet mij juist zo veel goed wanneer mensen geraakt worden door werk. Wanneer dit gebeurde ging het dan ook, om willekeurige reacties op schilderijen. Om het even welke, ik uit inspiratie van een omgeving maakte, de publieke smaak blijkt soms onverwacht. Ik wil dit juist heel graag, dat mensen zich geraakt voelen en daarom een schilderij uit kiezen en aanschaffen omdat ze er zélf veel aan beleven. Dit is iets, dat ik als kind al zeker wist. Toen in mijn familie; “ooh en aah” werd gezegd. Ik haatte het als werd gezegd, “knap gemaakt Rita”. Dan was mijn werk niet goed genoeg. Mijn werk is goed, wanneer het een emotie opwekt en iemand bindt aan mijn schilderij.

• 

• 

• 

• 

• 

Voorbeelden van dergelijk werk

• Dansers in vrijheid zie
• Zwaan zie
• Serene zie
• Tegemoetlicht zie
• Gevangen licht zie

Het zijn allemaal wat overwegingen op een grijze ochtend in de Bilt. En als ik aan het bedenken ben wat mijn volgende schilderij zal zijn. En wat ik aan de andere kant ook kan doen om genoeg inkomen te krijgen voor het behoud van mijn atelier en de aanschaf van materialen en investeringen in presentaties.

Wat zou de lezer denken?

De herfst is begonnen

Het is regenachtig weer. Het trekt me niet zo om er door te wandelen. In het tuincentrum heb ik gezocht naar een nieuw klepje voor het kattenluik, want nu het kouder wordt moet het kattengat wel weer gevuld worden. Ze hebben het luik eruit gesloopt en de buitenlucht brengt nu meer kou naar binnen. Zelf heb ik ze inmiddels al op het doek vereeuwigd. de twee boeven

Het invoegen van een afbeelding gaat in deze WordPress versie een beetje vreemd. Maar van proberen kun je leren.

Zo ben ik de laatste tijd ook bezig geweest met vier schilderijen als impressies van mijn wandelingen. Een lossere toets en een snellere op zet om een kleurige sfeer neer te zetten die het karakter an het landschap uit in mijn omgeving weer geeft, op mijn manier

Ook daar leer ik weer van. Wat wil ik wat zie ik en wat inspireert me. En ook bij de knotwilgen gebruikte ik de methode van de oude meesters. een ondergrond van sienna, een schets tekening schilderij en de monotone opzet, voordat ik op kleur overga. Ik ben heel blij met het resultaat en kreeg er al veel positieve reacties op.

• 

• 

• 

• 

• 

En in mijn atelier ben ik bezig met twee schilderijen die het eind van het jaar klaar moeten zijn. En beiden zijn bedoeld om aan iemand te schenken. Één ervan omdat ik dat een goed idee vind en de ander omdat het in opdracht is. Van dit werk komt de ontknoping dus pas later.

Het klompenpad

Wat een fijn nieuw avontuur. Het begon als een ingeving om vorig jaar tijdens de kunstroute toen we het Rembrandtjaar vierden, dat ik drie demonstratie doekjes maakte met knotwilgen die hier nu uitgewerkt zijn. Het waren doekjes die de stappen moesten laten zien waar ik dat jaar mee experimenteerde. Het idee, was een onderlaag van Sienna, waarna, de schets als tekening en later geschilderd onderwerp er op gezet zou worden. Gevolgd door de studie van de vorm en de licht en donker tonen in een basis schilderij in grijstonen. Het karakteristieke van de ruige knotwilg begon sterk te spreken. Het avontuur volgde daarop dat ik met kleur het zou verlevendigen tot een dynamisch schilderij. Het onderwerp dat door de drie composities van elkaar verschilde bepaalde de uiteindelijke resultaten. Zelf volgde ik verder geheel mijn gevoel. En elk van de drie liet me op een verschillend moment van stoppen kiezen. Het resultaat is mijn expressie van de typische bomen uit mijn  omgeving. Bomen waar ik heerlijk van kan genieten.

What a great new adventure. It started as a hunch last year during the art route when we celebrated the Rembrandt Year, that I made three demonstration wipes with knot willows that are now elaborated here. It was wipes that had to show the steps I was experimenting with that year. The idea, was a sublayer of Sienna, after which, the sketch would be put on it as a drawing and later painted subject. Followed by the study of the shape and the light and dark tones in a basic painting in gray tones. The characteristic of the rugged willow began to speak strongly.

The adventure followed that I would enliven it with colour into a dynamic painting. The subject that differed from each other by the three compositions determined the final results. I followed my feelings. And each of the three made me choose at a different time of quitting. The result is my expression of the typical trees from my area. Trees i can enjoy.

Nieuwe uitdaging

https://www.camphuijsen-art.nl/blog_post/340880859_Een+nieuwe+uitdaging.html#.XyCWS-dcLQU

Een paar dagen geleden ben ik nog aan een ander schilderij begonnen, omdat ik de ingeving kreeg om dat te doen. Ik had een goede kwaliteit canvas staan, aangeprezen als portretschilderdoek. Het is in ieder geval mooi stevig, fijn en glad. Ik had het voor de zekerheid gekocht toen er een opdracht aan zat te komen en ik nog niet zeker wist wat het formaat zou zijn. Nu kwam het goed van pas. Ik heb op facebook een pagina, waar ik laat zien waar ik aan werk. Zodat mensen een proces kunnen volgen wanneer ik zo een werk op de ezel heb staan.

Ik ga nu ook werken aan een dubbelportret terwijl de geportretteerden het (nog) niet weten. Het hele werk kan ik dus nog niet onthullen omdat het bij een speciale gelegenheid aangeboden gaat worden. Dus ik kan het werken aan dit schilderij met maar weinigen delen.
Het word voor mij een hele uitdaging, ik heb namelijk besloten dat ik oude mesters insteek opnieuw ga uitproberen.

• Eerst schilderde ik “het portret van mijn dochter” met in gedachten de werkwijze van Frans Hals en ook zijn onderwerp keuze. Het is uiteindelijk een werk geworden met een minder losse schilderstijl als ik had willen proberen, dus (geïnspireerd op… ) geheel in mijn eigen stijl vervaardigd.
• Daarna schilderde ik het vervolg er op: Namelijk het tot stand komen van dit genoemde werk in wording, maar met mijzelf achter de ezel. Ik heb begrepen dat veel oude meesters, zoals Rembrandt, ook zelfportretten maakten. En daar het allemaal gebeurde in “het Rembrandt jaar” werd ik gestimuleerd om eens een andere aanpak te proberen. Zo kwam het dat ik als reactie op een oproep, om geïnspireerd door Rembrandt een werk te maken, een speciaal belicht beeld bedacht en portretteerde daarin mijzelf. Ook dit schilderij pakte ik op de manier van “de oude meesters” aan en zette het daarom op met de onderlaag in sienna, om daarop volgend de schets te maken en daarna in lampzwart, van dijke bruin en burnt umber om het onderwerp op te zetten. De volgende stap was het aanbrengen van een doodlaag waarbij de verschillen tussen licht en donker aan te brengen zijn.
  Na dit zelfportret zette ik nog twee schilderijen zo op.
  “Zijn tussen binnen en buiten”, omdat ook de kunstkring BeeKk commissie leden, ook van iedere deelnemer een door Rembrandt geïnspireerd schilderij wilden. In die tijd maakte ik ook het schilderij Arsiwalla vanuit deze benadering. Ik wilde het namelijk nog een keer proberen om te zien of een portret, gemaakt op deze manier, mij tot meer bevredigend resultaat zou leiden.
  Er is enige tijd voorbij gegaan en ik schilderde weer op de mijn vertrouwde manier en dat is meer alla prima. Gewoon de kleur en de vorm in grote streken direct opzettend. Ik was dat zo gewend en die methode is me vertrouwd. En in geval van de flamingo’s vond ik dat ook meer passend.

22 juni, kreeg ik een ingeving toen ik ergens op bezoek was, en ik bedacht een opdracht voor mezelf, bestaande uit een dubbel portret dat een achtergrond moet hebben dat bij de geportretteerden hoort. Ik wil dit weer opzetten met een onderlaag opgebouwd vanaf ondertekening en doodverf totdat ik ga schilderen in kleur. Gaandeweg kan ik bedenken hoe ik “het stel” zich tot de achtergrond wil laten verhouden en hoe de licht/donker verdeling zal zijn.

Ik ben er nu mee bezig en wordt helemaal blij van het effect. at is het verrassend leuk om in grijstonen ( zo doe ik mijn doodlaag nu) een schilderij te maken. Heerlijk eerst die losse grijze streken over het sienna et een snel en raak effect. Ik zou het zo kunnen laten maar ik wil dat niet.
Het valt me op dat de focus op verschillende beeldaspecten komt te liggen en dat het onderling zij in onderscheiden fases aandacht krijgen.