Ongeveer twee jaar na alle Corona beperkende maatregelen gaat de kunstroute in de Bilt eindelijk weer van start.
Het schilderen gaat ondertussen gestaag verder. En anders wel het brainstormen over een mogelijk project in de toekomst aan een buitenmuur. Daar is nog onzekerheid over, maar in het atelier ben ik bezig met een schets in olieverf van een voorstelling die in een aangepaste versie in de buitenomgeving gerealiseerd zou kunnen worden. Is er buiten ruimte voor kunst? In dit geval zijn het buurtbewoners de nu moeten instemmen voor “streetart” in hun buurt. Cross your fingers. Het zou een uitdaging zijn om hier aan te mogen werken.
Kom in het atelier om de updates te zien. De oorlog die mij raakt en waar ik onder de indruk ben geraakt van direct betrokkenen en de stem van de mens die het goede wil doen.
En zoals ik eerder schreef, is het met olieverf aanraken van de beleving van de natuur, die innerlijke rust kan geven. Naar ik hoop, ook voor de kijker.
Er zullen ook drie werken te zien zijn, geïnspireerd op “de poort” de betekenis van een doorgang of opening is iets waar ik via drie invalshoeken bij stil stond.
Binnenkort is de jaarlijkse kunstroute in de Bilt weer een feit. In AmbachtAteliers zijn de voorbereidingen ook al gaande. De verschillende studio’s maken zich klaar voor het ontvangen van bezoek. Laten we hopen op mooi weer. Kunstenaar zijn is vaak een zaak van alleen en gepassioneerd doorwerken, om de resultaten onder het publiek te brengen is niet een dagelijks gebeuren. Het openstellen van het atelier, tijdens de kunstroute, is een mooie gelegenheid om in contact te komen met publiek. Ik herinner mij leuke en waardevolle ontmoetingen met spannende vragen en reacties op mijn werk. Ik kijk er steeds met een prettig gevoel op terug.
Ik hoop ook tijdens de komende open dagen dat het weer ons gunstig gezind is en met op de fiets stapt of met de benenwagen de route onderzoekt in de Bilt. (In onze studio’s kunnen ook rolstoelers binnenkomen.) Zij het dat het natuurlijk allemaal als het druk is, wat krap zal zijn. Maar het mag de pret niet drukken.
RoadTV heeft een aansprekende video gemaakt ter introductie van de kunstenaars en de locaties.
Het begon in oktober 2021, toen ik op een dag, tijdens een gezellige wandeling met mijn vriendin, getroffen werd door de ervaring, met een tunnel. Ik realiseerde mij een zekere spanning toen ik van doorgang naar uitgang liep. De tijd erna werd ik me bewust van de vele benaderingen die mogelijk zijn bij het begrip doorgang. Mensen geven elkaar in de ene situatie een opening of juist niet, om elkaar toe te laten, te ontmoeten. Maar soms, trekt men zich terug, of vind het veiliger buiten te blijven. Anderen ervaren in hun leven een soort geslotenheid in de binnenwereld, terwijl er van binnen iets is, waar je toch eens mee je mee naar buiten moet komen, of wilt komen. Om deel te nemen aan het leven met dat speciale gevoel in jezelf.
Zo werd de doorgang, een onderwerp waar ik eens bij stil ging staan. Tijdens mij studie tijd al, heb ik eens met een mede studente allemaal voordeuren gefotografeerd. Nu was ik naar aanleiding van een de jaarlijkse coming-out day op het idee gekomen, om mijn beleving van het lopen door die tunnel naar voren te halen. Ik had drie gelijke doeken die ik kon gebruiken en moest ze voorbereiden om ze klaar te maken om te beschilderen. Al werkend dat ik aan gebeurtenissen en ervaringen van mijzelf en aan de verhalen die ik hoorde van anderen. En mijmerde over de diepere essentie ervan. En zo ontstond deze miniserie. Begonnen in oktober, kreeg het derde doek kreeg vier maanden later, van mij een laatste penseelstreek. Graag wil ik ze samen exposeren, en dan op een plek waar men de ruimte en tijd heeft om ze rustig te bekijken en er bij stil te staan..
Drie doorgangen
Ik heb me gefocust op een aantal aspecten. Binnen, buiten, doorgaan, uitkomen, afgeslotenheid en ruimte. De ideeën ontstonden uit het in gesprek zijn met anderen En het prikkelde mij, om er op te reflecteren. Ik wil de kijker uitnodigen, door het beschouwen er betekenis in te vinden. Misschien geeft het inzicht. Hoe treed je zélf de wereld tegemoet? Hoe ga je er mee om als er aan je deur wordt geklopt? Een opening: Of.. je blijft gewoon dralen voor de doorgang en staat er slechts een moment bij stil. Alle drie handelen ze over belevingswereld. Van verschillende kanten bekeken kan de kijker zich verplaatsen in het schilderij vanuit de eigen belevingswereld en zich voorstellen hoe deze zich verhoud tot de belevingswereld van de ander, wanneer zij elkaar kunnen ontmoeten. Ieder kan er een eigen emotie bij hebben, of verklaring aan geven. Natuurlijk ben ik bij het schilderen wel uit gegaan van mijn eigen ervaring en heb er mij een voorstelling van gemaakt. Ik hoop er anderen mee aan te spreken en dat het weer verhalen creëert, of helpt bij het zich bewust worden van betekenisvolle aspecten.
Drie situaties waar er sprake is van een opening
Schilderij figuur 1: Coming out
Er is altijd licht aan het eind van de tunnel Door op het licht af te lopen, zie ik waarheen ik moet gaan Ik wil, en ga, steeds zekerder, in mijn eerst wankele pas. Met de vraag die hoop geeft. Is daar een uitweg? Het is het enige dat ik kan en wil doen. Doorgaan en ik kom er uit.
Schilderij figuur 2: Opening
En toen raakten we in gesprek en hoorde ik opeen een andere kant van het verhaal. Ik realiseerde me, dat mijn ervaring beperkt was tot hoe ik het tot dan toe steeds had gezien. En dat ik dan zie, wanneer een situatie van verschillende kanten aangevlogen wordt, er opeens ruimte ontstaat en een nieuw perspectief. Met een besef, dat er een opening was geschapen.
Schilderij figuur 3: Entree belet
Toen ik bevraagd werd over vroeger, haalde ik herinneringen op. Werd ik uitgedaagd om te vertellen. En ik begreep, dat ik te maken had gehad met geslotenheid. Mijn vragen vonden geen antwoord, totdat ik leerde niet meer te vragen. Er was afleiding genoeg tussen ons, daar werd ik wel op gewezen. Maar wat.. al ik wel een manier had geweten om de doorgang te openen? Wat waar en hoe?
Een doorgang. Een onderwerp waar ik eens eens bij stil ging staan. Ik dacht aan gebeurtenissen en ervaringen en aan de verhalen die ik hoorde van anderen. En zo ontstond deze miniserie. De derde kreeg van mij vandaag een laatste penseelstreek. Nu nog een expositie gelegenheid zoeken.
Op een dag werd ik tijdens een gezellige wandeling met mijn vriendin, getroffen door de ervaring, toen ik door een gang van doorgang naar uitgang liep. De tijd erna werd ik me bewust van de vele benaderingen die mogelijk zijn bij het begrip doorgang. Mensen geven elkaar soms een opening of juist niet, om bij elkaar naar binnen te komen. Of men blijft in goede gemoede, of misschien veilig, aan de buitenkant. Anderen ervaren in hun leven een soort geslotenheid in de binnenwereld, waarmee je mee naar buiten moet komen, of wilt komen.
Ik heb me eens spontaan gefocust op een aantal aspecten. De aanleidingen ontstonden bij het in gesprek zijn met anderen En het idee ontstond dan bij mij, om er op te reflecteren. En ik hoop dat het een ander die het ziet ook weer een eigen verhaal uit laat onstaan. Of.. je blijft gewoon dralen voor de doorgang en staat er een moment bij stil.
Voor mij is water een geweldig onderwerp. Alleen al omdat het kijken naar water me fascineert. Het maakt me soms rustig, omdat ik het gewoon kan zitten observeren, het kan volgen, of kan zien, dat het soms transparant is en een ander moment reflecteert, als een spiegel, als glas. Ik heb een tijdje op een boot gewoond, waar één van de positieve punten was, dat ik tussendoor kon zitten kijken naar het stil bewegende water, van de rivier.
Om de locatie te bekijken voor deze expositie, nam ik op een zeker moment de bus en stapte uit, om al snel een oud stukje Vreeswijk te ontdekken. Ik had er over gelezen, maar zo terplekke, raakte ik geboeid door de oude vaartuigen, herinneringen aan het leven op het water, zoals het al eeuwen in Nederland bestaat. Er werd gewerkt, vracht vervoerd, gewoond, geleefd en gereisd. Nederlanders zijn van oudsher gewend om te leven met water. Bedwongen de krachten of benutten het en konden erover mijmeren. Ik dacht terug aan mijn leven op een oude aak die na zijn diensttijd werd omgebouwd, ook met mijn hulp, om verder gebruikt te worden als woonschip.
Zo wandelend over de kade, werd ik weer nieuwsgierig naar de historie van de museumstukken die er getoond werden bij het “buitengedeelte” van het scheepvaart museum, dat ik hier ontdekte. En ik werd enthousiast omdat hier exposeren een mooie passende plek was voor de schilderijen uit mijn collectie waar water een belangrijk thema in is. Water kan zich presenteren als “stroom”, als waterplas, of een zee, waar de horizon ver weg is en de lucht erboven betoverend werken kan. Water is voor mij een manier waarop ik, in beeld, over leven kan spreken, of over emoties. Door telkens een ander aspect van water te kiezen, zoals dit zich in werkelijkheid aan me voordoet, of in mijn verbeelding. Al schilderend, kan ik me verdiepen in de betekenis die water in zijn verschillende hoedanigheden kan weergeven.
Zo schilderde ik drie werken van de waterwerken bij Kassel, onder andere een stroom. Ik noemde dat “levensstroom” en er was zon tussen de bladeren van de bomen en struiken die het omzoomden. Zoals het leven als een stroom kan zijn, is het vanuit dit perspectief bekeken, voor mij één en al schoonheid. Bekijk het eens rustig, en op enige afstand. Kies een mooie zomerse dag uit wanneer de zon vrij spel heeft. Obstakels doen het water wit opschuimen en contrasteren met de hindernis loze gedeelten, waarin een glimp van de bodem te zien is. Directe zonnestralen worden gereflecteerd al naar gelang de beweging en snelheid van het water. Emoties, bewegingen in het gemoed, zijn als de rimpelingen en stroomversnellingen hier, soms draaikolkjes soms een stille plek in een bocht. Een stroming als dit, met een stevige bedding van krachtige rotsblokken, maken (leven) interessant, kijk en neem de tijd om de stroming op je in te laten werken. Ergens is een begin, en waar leidt het heen?
Een ander voorbeeld is te vinden in het schilderij van een veelheid aan kleine watervallen. Het water valt en stroomt terwijl de kijker tegen het licht inkijkend het spektakel in zich opneemt. Ik noemde het werk “Verguld gevoel”. Omdat ik dat opspatten en schitteren van die miljoenen waterdruppels en vele stroompjes, kan associëren met het blije gevoel wat een glimlach laat sprankelen over het hele gezicht, wanneer je heel erg blij over iets bent.
Water kan ook koude en kilte, een gemis of eindeloosheid weergeven. En in sommige gevallen, kan het weerspiegelen van een helblauwe zomerlucht je haast verblinden. Niet altijd is de beleving van een emotie zo transparant. Hoe vaak spiegelen wij onze omgeving niet iets heel anders voor dan dat er onder de oppervlakte leeft?!
Emoties betekenen leven en soms ook het vol zijn van iets wat heel diep van binnen verborgen ligt. Daar kan niet iederéén zomaar bij komen en zelf ben je het vaak ook niet eerder bewust wat er in je leeft, dan nadat iets uit de diepte van je gemoed, aan het oppervlak komt drijven. Zo kan een mensenziel “Een bodem vol geheimen” hebben.
Ik houd van de glinstering van het water, van het licht dat het een uniek karakter geeft. Het is een onderwerp, waar ik al schilderen veel aan kan ontdekken. En er over sprekend, kan het je van alles vertellen zoals het uitleggen van een droom, door middel van symbooltaal. Een beeld verwoorden, kan antwoord geven op een vraag. En die verwoording kan voor ieder persoonlijk een ander verhaal betekenen.
De afscheidswinkel
Biedt mij de mogelijkheid om schilderijen te exposeren die uitnodigen om stil te staan bij beleving en om te inspireren tot reflectie over wat je zelf bezighoudt. In deze expositie is een verzameling schilderijen te zien die een gevarieerde kijk op het leven met water geeft.
Mijn atelier is het weekend van 4 en 5 september 2021 ook weer open voor publiek
Wie een facebook pagina heeft kan het daar als evenement vinden, zie onderstaande aankondiging
Gegroet allemaal, een bericht van en voor kunstliefhebbers. Door de Corona moest het steeds uitgesteld worden, maar nu is het toch weer mogelijk. Het is inmiddels 2021, en er komt in de Bilt weer een kunstroute georganiseerd door Kunstkring BeeKk Zet dit evenement in je agenda en kom!
En zo vond ik nog een ongepubliceerd concept. Ach ja mijn apen ik maakte er drie. Waaronder deze ringstaart Maki’s in 2012. Wil je ze zien? Of aan je muur? Kom naar mijn atelier 4 of 5 september 2021. Reageer op dit bericht als je komt, dan zorg ik dat ze ik ze klaar heb staan.
Moeder en kind, oplettend, samen uit de uitkijken op een stronk
Het laatste weekend van november waren de AmbachtAteliers in De Bilt geopend voor
publiek. Niet dat je daar normaal niet binnen zou kunnen komen, maar het is een
extra impuls om de omgeving te laten zien wie hier werken en wat zij maken.
De AmbachtAteliers, is een verzamelgebouw in De Bilt op de Ambachtstraat, waar
17 kunstenaars en creatieven uit deze regio hun atelier hebben. Met schilderkunst,
tuin- en interieuradvies, sierkunst, kinderkleding, glas-in-lood, mozaïek, tassen en
nog veel meer bieden ze een breed spectrum aan moois en interessants voor wie
een cadeautje zoekt of gewoon voor jezelf.
Op 1 januari bestonden de Ambacht Ateliers 1 jaar.
Wij willen het voornemen voortzetten een aantal maal per jaar de deuren ‘open te zetten’:
Om te beginnen het laatste weekend in de voorjaarsvakantie.
In de ateliers zijn 8 kunstschilders actief, ieder met een geheel eigen stijl.
Daar zijn een aantal schilders actief zoals Dinie van Buuren, Elma van den Heuvel, Mirjam Steenbergen,
Rita Camphuijsen “Schildert en geeft de cursus Kom uit de verf”, en ook o.a. Connie van
Zwetselaar schildert. Net als Jannie Vossesteijn maar bij voorkeur, “Tekent zij en beeldhouwt”
Mirjam Roest “schildert en is grafisch en digitaal actief”
Andere creatieven zijn:
Nicole Agterberg geeft interieur- en kleuradviezen, verkoopt vrolijk gekleurde meubels en verzorgt in haar atelier diverse creatieve workshops voor jong
en oud.
Keiji Aikawa Houdt zich bezig met “digitaal ontwerpen´ en met de hand gemaakte Lederen producten.
Annemarie Mulder ‘De Hofdames’ is gediplomeerd tuinontwerper en adviseur.
Gundula Kraus “ontwerpt en vervaardigt met ‘eerlijke’ materialen kinderkleding, onder het
merk Karmakid Kidswear.
Marga van der Burgt ontwerpt en maakt glas-in-lood
Michelle Boogaert is gespecialiseerd in mozaïek en wel speciaal in gedenkwerk voor overleden kinderen.
Een andere mozaïekmaker, Ariane Wachsmuth. Met kiezelmozaïek.
Nog 2 (ver-)bouw creatieven zijn Miriam Nieweg en Monique van Uffelen, werkend onder de naam BouwMNU.
Zo zitten de AmbachtAteliers boordevol kunstenaars en creatieven en nodigen zij u
uit voor een bezoek aan hun werkplaats op 25 en 26 Februari 2012 vanaf 12:00 uur op de Ambachtstraat 9 De Bilt.
Enkele ateliers zullen niet open zijn, maar via de site van Ambacht Ateliers kunt u meer over hen te weten komen.
In februari overleed mijn vader en in maart kreeg ik de oproep voor een heupoperatie. Inmiddels loop ik weer wat rond. Ook heb ik al wat zitten schilderen in mijn atelier. Maar ik heb nog steeds wat opstart problemen.
Gisteren keek ik naar een schilderij op mijn ezel. En ik vond dat er nog heel veel mis aan was. Maar.. pak de draad maar eens op. Ik strandde toen op een kruk voor een gerenoveerde PC die nog aangekoppeld moest worden en na het opstarten was er ook het nodige dat om installatie vroeg. En.. waarom wilde ik deze eigenlijk ook weer gebruiken?
Zo kwam er dus ook niet weer iets van schilderen.
Net heb ik even in de tuin wat aangepakt, voor zo ver mijn nog moeilijke lopen dat toestaat. maar wat aarde ergens gooien een varen wegsteken. Alles, zover als het gaat en om in beweging te zijn. Gisteren liep ik een groot stuk, stok wel mee. Maar vandaag.. ik dacht zal ik nu eens gaan tekenen.. ik ben bezig met schetsen voor ‘de school’ waar ik vrijwilliger ben. Maar ik moet nog een nieuw model kiezen.
Tijd voor koffie.. die draad heeft vele eindjes, welke pak ik op?
De zon schijnt, de vogels komen naar mijn voortuin, de achtertuin is voor mensen en katten. Dat is ook gewoon leuk om van te genieten en dingen voor te doen.
Misschien begin ik wel eerst met het tekenen van musjes aan de voederzuil. Nee, laat ze maar gewoon eten.
Koffie.
Geduld is een schone zaak. Die draad, die ligt er rustig.
Een ander voorbeeld is te vinden in het schilderij van een veelheid aan kleine watervallen. Het water valt en stroomt terwijl de kijker tegen het licht inkijkend het spektakel in zich opneemt.
Water kan ook koude en kilte, een gemis of eindeloosheid weergeven. En in sommige gevallen, kan het weerspiegelen van een helblauwe zomerlucht je haast verblinden. Niet altijd is de beleving van een emotie zo transparant. Hoe vaak spiegelen wij onze omgeving niet iets heel anders voor dan dat er onder de oppervlakte leeft?!
Ik houd van de glinstering van het water, van het licht dat het een uniek karakter geeft. Het is een onderwerp, waar ik al schilderen veel aan kan ontdekken. En er over sprekend, kan het je van alles vertellen zoals het uitleggen van een droom, door middel van symbooltaal. Een beeld verwoorden, kan antwoord geven op een vraag. En die verwoording kan voor ieder persoonlijk een ander verhaal betekenen.
Meekijken met Rita 